تأثیر دو گونه صمغ کتیرا بر پایداری و برخی ویژگی های رئولوژیک امولسیون روغن در آب

سابقه و هدف: امروزه پایدارسازی امولسیون های روغن در آب با استفاده از بیوپلیمر های طبیعی و بررسی سازوکار های مربوط به آن مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. با توجه به اهمیت استفاده از منابع بومی در این خصوص، بررسی تأثیر چهار غلظت مختلف از دو گونه صمغ کتیرا، به عنوان جایگزینی برای امولسیفایرهای کوچک ملکول سنتزی یا مخلوط چند بیوپلیمر طبیعی، بر پایداری و برخی ویژگی های فیزیکی و فیزیکو شیمیایی امولسیون های روغن در آب به عنوان هدف این تحقیق تعیین شد. مواد و روشها: در ابتدا پایداری سیستم های امولسیونی تهیه شده با چهار غلظت 2/0 و 3/0 ، 4/0 و 5/0درصد (وزنی/ وزنی) کتیرای حاصله از دو گونه گون آستراگالوس گوسیپینوس (a.g) و آستراگالوس فلاکوسوس (a.f) در دمای °c25 طی دو دوره زمانی (زمان تولید و روز سی و پنجم) با آزمون خامه ای شدن تعیین شد. جهت پایش و یافتن سازوکارهای مربوط به پایدارسازی، ویژگی های رئولوژیک نمونه های امولسیون روغن در آب با دستگاه رئومتر، توزیع اندازه ذرات با استفاده از تکنیک تفرق نور لیزر، کشش بین سطحی با دستگاه تنسیومتر و در نهایت جهت تعیین ریز ساختار، تصاویر میکروسکوپی با میکروسکوپ نوری تهیه و بررسی شد. یافتهها: پایداری امولسیون ها و در پی آن رفتار جریانی شاخص های توصیف کننده اندازه ذرات و کشش بین سطحی تحت تأثیر غلظت و مهم تر از آن گونه صمغ کتیرا قرار داشت. نتایج حاصل از آزمون پایداری مشخص کرد که غلظت 5/0% وزنی/وزنی صمغ کتیرای گونه آستراگالوس گوسیپینوس با تأثیر بر پارامتر های مورد مطالعه در این تحقیق به تنهایی قادر به پایدار نمودن نمونه های امولسیون روغن در آب بود. نتیجه گیری: استفاده از غلظت و گونه مناسب صمغ کتیرای ایرانی منجر به تغییر خواص فیزیکی و فیزیکوشیمیایی امولسیون های روغن در آب در جهت پایدارسازی آن ها می شود. واژگان کلیدی: امولسیون روغن در آب، پایداری، رئولوژی، اندازه ذرات، صمغ کتیرا